Hakkımızda

Aydın ilinin Nazilli ilçesinde eğitime (özellikle kız çocuklarının eğitimine) önem veren çiftçi bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldim. Ailemin destekleri ile bitirdiğim eğitim fakültesinin ardından matematik öğretmeni olan eşimle hayatımı birleştirip tam anlamıyla “eğitimci bir aile” olduk. Uzun yıllar sürecek öğretmenlik serüvenime 2011 Yılında başladım.

Ailemin desteğini her zaman yanımda hissetmişimdir. Kendilerine sonsuz bir şükür ve minnet borcum bulunmakla birlikte senelerin verdiği tecrübeyle ailemin çoğumuzun ailesi gibi destek olmaktan öteye gidemediğini anlamış bulunmaktayım.

Aslında her öğrencinin ailesi tarafından desteklenmeye ve doğru kişiler aracılığıyla yönlendirilmeye ihtiyacı vardır. Birçoğumuzun ailesi iyi bir anne, baba olsa da bizim yürüyeceğimiz yolda karşılaşacağımız sorunlardan ve nasıl aşılacağından bihaberdirler.

Bir öğrencinin başarısını arttırmak için yapılan en temel hata onu sürekli ve daha fazla ders ortamıyla, ödevlerle ve soru çözümleri ile baş başa bırakarak başarı beklemektir. Oysa ki her öğrencinin bir ideali, ulaşmak istediği bir hedefi ve bu hedef için ihtiyaç duyacağı gereksinimleri olmasıdır. En önemlisi de gereksinimlerini yerine getirirken hayallerinden vazgeçmemeli ve yaşam tarzından tamamen feragat etmemelidir.

Her öğrencinin aile yaşantısında, sosyal çevresinde, okul hayatında ve kendi iç dünyasında birtakım sorunlarla mücadele içerisinde olduğu ve yoğun çalışma temposu ya da aile baskısı dolayısıyla bütün bu sorunlarla tek başına mücadele etmek zorunda kaldığı unutulmamalıdır. İşin doğrusu şu ki, zaman zaman çocuklarımızın iyiliğini isterken farkında olmadan onları kaldıramayacakları yüklerin altına sokabiliyoruz.

Bir sebeple yolumuzun kesiştiği tüm öğrencilerime ve ailelerine bu bilinci aşılayarak başladığımız yolculukta çoğu zaman öğrencinin bir müddet sonra kendi yoluna kendi çabalarıyla ulaştığına şahit olmuşumdur. Sanırım yaptığım işin en heyecan verici tarafı da bu olsa gerek. Kaygılarla ve baskıyla bir köşeye sıkışmış ve ne yapacağını bilemeyen bir öğrencinin “birey” olarak kendisinin farkında olduğu anları gözlemlemenin mutluluğu kelimelerle anlatılamaz.

Basit bir mantıkla düşündüğümüzde aslında hepimizin çocuğu ders çalışması gerektiğini, çok soru çözmesi gerektiğini, derslerine düzenli devam etmesi gerektiğini, ödevlerini yapması gerektiğini kısacası bütün sorumluluklarını en az bizim kadar biliyor. Fakat neden yapmadığını bize anlatamıyor. Bu noktada öğrenci koçluğunun görevi öğrencinin sorunları ile yüzleşerek onlarla birlikte yaşaması ve her şeye rağmen sorumluluklarının farkında olmasını sağlamaktır. Bir müddet sonra bir birey olarak öğrenci kendi eksikliklerini keşfedecek ve kendi programını hazırlayabilecektir.